اسیریم و  در مانده

 و بی پناه

چه مانده  از  آن هیبت

و فر و  جاه

کجاییم  اکنون ،

ساعت را می سازیم.
به دستان خویش
و به شماره می نشنیم
تیک تاک هایش را.

بر جانمان فرو میریزند
هراس عبور لحظه ها را

شده  عمرم همه تکرار،

بدان می خندم.

غصه  و  درد  دل آزار ،

بدان می خندم..

بال  پروانه اگر سوخت

بازهم

هوای تازه  می خواهد

این  سر  مانده

در پس غوغا

باز دل

بی هراس از شب

می نشیند

-5

قِصه یعنی
اثر خاطره ها،
بر کاغذ

غصه شاید
صفحه خط خطی
قصه ما

9 -

یاس
مرگ ، عطش خواستن و
رفتن هاست

لیک امید
شکوفا شدن یک
گل یاس

8 –

روز یعنی
کهکشان رنگ ها
بی رنگها

شب ولی
موج بسیط سایه ها و
رازهاست

7 –

 
حرکت

حس خوش کاستن از

فاصله هاست

و سکون

  مرگ ، تمنای رسیدن

به هدف

۶ -

 گریه یعنی
عطش چشم به
مهمانی اشگ

خنده اما
اثر روشن شادی
بر لب

4-

سادگی

باور زیبایی شبنم

برگل

و تجمل یعنی

قاب زرین هوس

بر دیوار